Ahhh! Ne çok özlemişim burayı.
Bir süredir yoktum. Bu süreçte yeni bir hayata adım attım diyebilirim çünkü uzun zamandan sonra ilk kez anne oldum. Daha önce kedi annesiydim ama ilk kez kendi biyolojik bebeğimin , bal oğlumun annesi oldum.
Eşimle birlikte sevginin, adanmışlığın farklı bir boyutunu deneyimliyor ve adeta sarhoş oluyoruz. Bir anda tüm dünyamız onun etrafında dönmeye başladı. En basitinden yeni beden ölçülerime uygun kıyafet almak için her çıkışımda , kendime asla bir şey alamıyorum. Muhakkak ona bir şeyler almış olarak eve dönüyorum.
Biz çocuk delisi bir çift değildik. İlla ki olsun demedik hiçbir zaman. Hep hayırlısını diledik. Çünkü evlenme amacımız, birlikte bir ömür geçirmekti, sevgimizi paylaşmaktı. Eşim her zaman " Ben seninle bebek için değil, seni sevdiğim için evlendim." derdi. Bu konuda hiç psikolojik baskı görmedim. Şanslıydım.
Onuncu günde bebeğimle baş başa kaldığımda birazcık korkmadım değil ama sağ olsun eşim desteğini hiç eksik etmedi. Ben dokunmaya bile korkarken, beni cesaretlendirip birlikte ilk banyo yaptırışımız hala gözlerimin önündedir.
İlk zamanlar eski hayatını özlüyor insan. Bir de Mart ayında doğduğu için hiç dışarı çıkamıyorduk. Ama zamanla birbirimize adapte olduk ve günlük hayatımız birlikte şekillenmeye başladıkça rahatlamaya başladım. Yeni doğum yapan anneler, korkmayın. Çünkü yeme ve uyku aralıkları zamanla uzuyor ve rahatlamaya başlıyorsunuz. Bunları düşünmeyin, sadece anı yaşayın, gelişimini gözlemleyin, birbirinize yakınlaşın. Zaman, su misali akıyor. 10 gün sonra tam 6 ay geçmiş olacak ama sanki daha dün hastaneydik .
Bu arada, bebeksiz bir evlilik eksiklik değildir. Olmayabilir, istemeyebilirsiniz ya da bir hayvan dostumuzu evlat edinebilirsiniz ya da hiç birini yapmazsınız. Bu kişilerin tercihine bırakılmalıdır. Biz böyle bir baskıyı hiç yaşamadık ama yaşayanlar çok biliyorum. Çünkü toplumca herkesin işine burnumuzu sokmayı seviyoruz. Hatta haddini bilmeyip mahremini soracak kadar. Hiç dert etmemek en iyisi. biz duruşumuz sayesinde böyle saçmalılara hiç mahrum kalmadık. Birbirimizi destekledik her zaman.
Şimdi evde 4 kişiyiz. Bebeğimiz Yusuf Göktürk, kedi oğlumuz Fiko ( Fikret), eşim ve ben. Yeni hayatımızın tadını çıkarıyoruz. Bunu aslında bebek değil, pandemi öğretti bize.
Bakalım önümüzdeki aylar, yıllar minik ailemize neler getirecek.
Sağlıcakla ve sevgiyle kalın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder