Yoldaki Mucize

 Selamm

Geçen gün bebemi babasına bırakıp market turuna çıktım. Dönüşte çok işlek olan bulvarda bir dükkanın önünde yatan yavru bi kedi gördüm. Yerde yatan pek çok kedi görürüz ama bu ölü gibiydi. Dokundum, biraz dürttüm hiç hareket etmedi ama nefes alıyordu. Dükkanda çalışan kız, kedinin sabahtan beri o şekil yattığını söyledi. Trafiğe kapalı bir yer olduğu için acaba motor mu çarptım dedim ama emin olamadılar . Ordakiler ölecek heralde ,ondan öyle galiba dediler. Yanına süt koymuşlardı. Kedilere süt vermeyin lütfen, çok dokunuyor. Mama yiyemeyecek kadar küçükse ya bir süt anne bulunmalı ya da yavru kedi süt tozu alınmalı.

Aşırı şiş karnı dışında fiziksel bir rahatsızlığı yok gibi duruyordu. 

Tuttum eve getirdim, evde zaten bir tane kedi oğlumuz yokmuş gibi ama öyle de bırakamazdım.

Güzelce yedi, su içti, saatlerce uyudu dinlendi. Kendine geldi çok şükür. Karnı da inmeye başladı. Eşim hamile mi acaba dedi ama aşırı minik bir şey. Hamile kalabilir mi bilemedim. Ben verilen sütün dokunduğunu düşünüyorum. 

Şu an hopluyor, oynuyor, yiyor, içiyor, mutlu gözüküyor. Hatta şu an şarj kablomu kemiriyor. Az önce kolumla savaşıyordu. Isırık ve tırnaklardan nasibimi aldım. 

Ama malesef evde tutamayacağız. Çünkü evdeki Fiko, asla başka kedi istemiyor evde. Daha önce de denemiştik. Sürekli dövüyor. Hatta yerken ve tuvaletini yaparken bile. Buna da aynı tepkiyi veriyor. Gün içinde bir umut deniyorum, bir araya getiriyorum ama ikisi de birbirinden haz etmiyor. Evde bırakıp çıksak, döndüğümüzde ne halde buluruz kim bilir. Fiko, beni bile dövüyor aksama kadar. Kedi mi aldık, kuduruk köpek mi belli değil. Bu Fiko'yla başım dertte. Yine kendimi az çok koruyorum,aslında saldırılarına alıştım ama bebeğimi korumakta zorlanıyorum açıkçası. Yanımda bile ayaklarını ısırmaya çalışıyor, tokat atıyor.  Koruyorum diye bana da saldırıyor . Off off! Hayırsız evlat gibi,atsan atılmıyor, satsan satılmıyor. Birbirimizi idare ediyoruz işte.

Yavru kediye ise yuva arıyoruz. Eşim bir yer bulmuş, arkadaşı olur demiş. Müsait olduğunda oraya götürecek. Umarım mutlu, sağlıklı bir ömrü olur. 

Yorgun, Mutlu, Bebekli

 Merhaba

Yorgun ama mutlu olduğum bir gün geçiriyorum. Yorgunum çünkü dün bal oğlumu aşıya kucağımda götürdüm. Bebek arabasını tek başınayken indiremiyorum. Asansör olmayan bir binanın altıncı katında oturuyoruz. Hem arabayı hem bebeği tutamıyorum. Çok ağır oluyor.

Araba seçeneği ortadan kalkınca, kanguru ana kucağına koydum ama kilosu artık onu taşımamı çok zorlaştırıyor. Kayışlar kayıyor gevşiyor. Haliyle yine kollarımla taşımış oldum. 

Karma aşısını oldu. Allah'tan sadece iğne vurulurken kısa bi ağlaması oldu ama hemen sakinleşti. Dönüşte ise kucağımda uyuyakaldı, eve geldigimizde de bir süre uyumaya devam etti. Uyanınca hemen bi ateş düşürücü verdim. Çünkü hem aşı hem diş acısı çekiyor.

Geleyim güzel habere. Bal oğlum dün tam 6 aylık oldu. Haliyle ek gıdaya başlayacağımız yeni bir döneme geçiyoruz. Bu konuda kafam karışıktı açıkçası ama hemşiremiz sağolsun bilgilendirdi, küçük bir yemek tarif kitapçığı verdi. Uyguladıkça paylaşırım. 

Ayrıca anne sütü içmediği ve sadece mamayla beslendiği için artık bol bol su içirmemi tembihledi ve yastıklarla destekleyip oturma alıştırması yaptırmamı söyledi. 

Kilomuz 8 kilo 100 gr , boyumuz ise 73 santim cıktı.

Aşıya ve yorgunluğa rağmen günümüz neşeli geçti ama gece ağlamalı zırlamalı bir kaç saatten sonra nihayet bana sarılıp üstümde uyudu. Bütün çocuklar inşallah hiç hastalık görmeden, sağlıkla büyürler. 

Bu arada sabahları eşimi yolcu ederken ve bebeyle bez değişimi vs yaparken uyanıyorum haliyle. Bi şeyler içesim geliyor ama yemek yiyesim gelmiyor. Çay tek başına midemi rahatsiz ediyor sabahları. Ben de limonlu sıcak su içmeye başladım. Hem fazla kilolarıma da faydası olur belki. Sabahları limonlu sıcak suyu deneyenler varsa tecrübelerini okumayı çok isterim. 

DIY 1: KEÇEDEN DÖNENCE DENEMELERİ 1

 Kocaman bir merhaba. Bugün yazmalara doyamayacağım sanırım çünkü anlatmak istediğim çok şey birikti.

Hamileliğimde başlayan dönence arayışı, bebeğimiz 6 aylık olmasına rağmen hala sonuçlanmadı. Ya istediğim gibi bulamıyorum ya da çok pahalılar. Çok şükür bal oğlan kendi kendine uykuya dalabiliyor o yüzden dönen,müzik çalan bir dönenceye gerek yok. Sadece uykuya dalana kadar beşikte tepişip oynarken izlesin, hayal gücünü çalıştırsın istiyorum. Tavana bakmak pek eğlenceli sayılmaz .

Bende dönenceyi en sonunda kendim yapmaya karar verdim. Önce minik hayvan figürleri örmeyi düşündüm. Zaten ufaktan amigurumi denemeleri yapmaya başladım. Ama kafamdaki dönenceye çok farklı renklerde iplikler gerektiğini farkedince vazgeçtim. Bir de amigurumi gözlerimi çok yoruyor. Zaten gözlük bile netlemiyor artık. Pandemiydi, hamilelikti derken gidemedik göz doktoruna.

Geçen baltanemi, babasına bırakıp market turu yaparken Bim'de keçe gördüm. Paketteki keçeler A4 kâğıt boyutunda ve bir sürü renk mevcut. Kalitelisini anlayamadım çünkü daha önce keçeyle hiç uğraşmamıştım. Bir paket keçe alıp denemelere başladım. 

Önce yengeci yaptım. Sonra da deniz atını. Sıradakini filamingo olarak düşünüyorum. 

Bunlar gibi hayvan figürleri yapıp, hepsini yuvarlak bir kasnağa asmayı düşünüyorum. Umarım güzel bir ürün ortaya çıkar. 

Hayvanların kalıplarını pinterestten buluyorum. Kâğıda aktarıyorum, kalıbı kesiyorum. Keçenin üstüne koyup, kesiyorum. Kenarlarını dikip, içini elyafla dolduruyorum. Hatta elyafı, evdeki yastıkların içinden alabilirsiniz. Çünkü çok çok az koyuyorsunuz zaten.

Fotoda henüz yıkanmamışlardı ama sonrasında yıkama filesine koyup, yeni aldığım diğer oyuncaklarla beraber makinede yıkadım. Hiç bozulma olmamış hatta daha parlak ve yeni duruyorlar. 

Yeni figürler denedikce tekrar paylaşırım. 

Sağlıcakla ve sevgiyle kalın.

BULUT GEÇTİ. GÖZYAŞLARI KALDI ÇİMENDE

 

Ohh miss gibi bir sabaha uyandım. Temiz ve serin hava, rüzgâr ve yağmurun çatıya vurma sesiyle sabah 6'da uyandım. Aslında bebeğin ağlamasıyla uyandım. Sonra bi baktım yağmur yağıyor, koştum çamaşırlar havalanarak kurusun diye açık bıraktığım balkon camlarını örtmeye.

Çok özlemişim yağmuru, hafif üşüyen kollarımı yorganın altına sokup, sevdiğime sarılıp uyumayı. 

Yağmuru gördüm durur muyum? Hazır eşim henüz okula gitmemişken, çocukta uyurken attım kendimi dışarı ve fırından yine ekmek almaya diye çıkıp bir poşet poğaça, açmayla döndüm. Yarısını eşimin çantasına sokuşturdum belki kantin açık değildir diye. Yarısını da bebeğimi uyuttuktan sonra camın kenarına oturup, örgü örüp, çay eşliğinde yedim. 

Gerçekten İstanbul'da kaç aydır damla düşmedi. En azından benim oturduğum tarafa, Anadolu yakasına yağmadı hiç. 

Eskiden yazı çok severdim. Güneşi tenimde hissetmek büyük haz verirdi. Yüzümde çiller kendilerine yeni yerler beğenirlerdi. Ama otuzumdan sonra kışı, özellikle de sonbaharı çok sevmeye başladım. 

Aslında düşününce eskiden oturduğum evler soğuk olduğu için sevmezdim sanırım. Hiç ısınmazdı elim ayağım. Allah'ım ömür boyu böyle hep üşüyecek miyim derdim küçükken. Şimdi evim her daim sıcak, hatta kaloriferleri yakmasam bile. Kışı bana bu ev sevdirdi hem de yıllarca akan çatısına rağmen. Beni en iyi çatı katında oturanlar anlar. Kısacası kışın evi soğuk olan ve hiç  olmayan insan ve hayvanlara Allah kolaylık versin. Annemin dediği gibi bi göz oda da olsa evi olsun herkesin.

Şu an yine  yağmur hafiften cama vurmaya başladı. Bal oğlum uyurken ben bir çay daha içeyim. 

Bu arada başlıktaki dize Ömer Hayyam'a ait. Mehmet Güreli'nin ağzından bestelenmiş halini dinlemenizi öneririm. Aşağıya videoyu ekliyorum.

Sağlıcakla ve Sevgiyle Kalın.

YENİ HAYATIMIZA MERHABA. ARTIK 4 KİŞİYİZ

 Ahhh! Ne çok özlemişim burayı.

Bir süredir yoktum. Bu süreçte yeni bir hayata adım attım diyebilirim çünkü uzun zamandan sonra ilk kez anne oldum. Daha önce kedi annesiydim ama ilk kez kendi biyolojik bebeğimin , bal oğlumun annesi oldum. 

Eşimle birlikte sevginin, adanmışlığın farklı bir boyutunu deneyimliyor ve adeta sarhoş oluyoruz. Bir anda tüm dünyamız onun etrafında dönmeye başladı. En basitinden yeni beden ölçülerime uygun kıyafet almak için her çıkışımda , kendime asla bir şey alamıyorum. Muhakkak ona bir şeyler almış olarak eve dönüyorum.

Biz çocuk delisi bir çift değildik. İlla ki olsun demedik hiçbir zaman. Hep hayırlısını diledik. Çünkü evlenme amacımız, birlikte bir ömür geçirmekti, sevgimizi paylaşmaktı. Eşim her zaman " Ben seninle bebek için değil, seni sevdiğim için evlendim." derdi. Bu konuda hiç psikolojik baskı görmedim. Şanslıydım.

Onuncu günde bebeğimle baş başa kaldığımda birazcık korkmadım değil ama sağ olsun eşim desteğini hiç eksik etmedi. Ben dokunmaya bile korkarken, beni cesaretlendirip birlikte ilk banyo yaptırışımız hala gözlerimin önündedir. 

İlk zamanlar eski hayatını özlüyor insan. Bir de Mart ayında doğduğu için hiç dışarı çıkamıyorduk. Ama zamanla birbirimize adapte olduk ve günlük hayatımız birlikte şekillenmeye başladıkça rahatlamaya başladım. Yeni doğum yapan anneler, korkmayın. Çünkü yeme ve uyku aralıkları zamanla uzuyor ve rahatlamaya başlıyorsunuz. Bunları düşünmeyin, sadece anı yaşayın, gelişimini gözlemleyin, birbirinize yakınlaşın. Zaman, su misali akıyor. 10 gün sonra tam 6 ay geçmiş olacak ama sanki daha dün hastaneydik .

Bu arada, bebeksiz bir evlilik eksiklik değildir. Olmayabilir, istemeyebilirsiniz ya da bir hayvan dostumuzu evlat edinebilirsiniz ya da hiç birini yapmazsınız. Bu kişilerin tercihine bırakılmalıdır. Biz böyle bir baskıyı hiç yaşamadık ama yaşayanlar çok biliyorum. Çünkü toplumca herkesin işine burnumuzu sokmayı seviyoruz. Hatta haddini bilmeyip mahremini soracak kadar. Hiç dert etmemek en iyisi. biz duruşumuz sayesinde böyle saçmalılara hiç mahrum kalmadık. Birbirimizi destekledik her zaman.

Şimdi evde 4 kişiyiz. Bebeğimiz Yusuf Göktürk, kedi oğlumuz Fiko ( Fikret), eşim ve ben. Yeni hayatımızın tadını çıkarıyoruz. Bunu aslında bebek değil, pandemi öğretti bize. 

Bakalım önümüzdeki aylar, yıllar minik ailemize neler getirecek.

Sağlıcakla ve sevgiyle kalın.